Ψωμί, παιδεία, ελευθερία...

 Το Νοέμβρη άλλαξε πάλι ο κεντρικός μας πίνακας και γέμισε φοιτητές.

Παιδιά, που με  όπλα τη νιότη και το πάθος τους διεκδικούσαν τα αυτονόητα.

ΨΩΜΙ        ΠΑΙΔΕΙΑ        ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Απέναντί τους, η εξουσία, τα τανκς...

Η έκθεση φωτογραφίας, που πάντα τραβά το βλέμμα των μαθητών.

Ποιος είμαι;

 Μια δραστηριότητα που κάνει κάθε χρόνο η κυρία Μαρώ, η δασκάλα της θεατρικής αγωγής, ταίριαξε πολύ και με τη θεματική μας φέτος στο εργαστήριο δεξιοτήτων "Εγώ και οι συμμαθητές μου".

Τα παιδιά κλήθηκαν να ζωγραφίσουν τον εαυτό τους και να στολίσουν όσο ήθελαν το πορτραίτο τους. Όποιος τελείωνε, το παρουσίαζε στην υπόλοιπη τάξη και κάθε παιδί, που ήθελε, μπορούσε να γράψει και να κολλήσει κάτι πάνω στο πορτραίτο του συμμαθητή του.

Αυτή η δραστηριότητα μας δίνει πολλές πληροφορίες για την αυτοεικόνα που έχει κάθε μαθητής αλλά και πως τον αντιλαμβάνονται τα υπόλοιπα παιδιά.

Φυσικά στο τέλος εκθέσαμε όλα τα πορταίτα στον πίνακα της τάξης.

Παρόλο που έχουμε ξεκινήσει το επόμενο εργαστήριο για τα επαγγέλματα...

μάλλον θα μείνουν εκεί για όλη τη χρονιά!

Late Halloween...

 Ο Οκτώβριός μας τελείωσε με τα έθιμα του Halloween.

Κόψαμε και ζωγραφίσαμε κολοκύθες...

Φτιάξαμε μάσκες Jack O Lantern, στολιστήκαμε και βγήκαμε βόλτα στο σχολείο με την κυρία Δήμητρα για trick or treat...

Ένα ηρώο για τους στρατιώτες μας.

 Φέτος τον Οκτώβριο στην τάξη αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα ηρώο για τους στρατιώτες που πολέμησαν στην Πίνδο.

Ξεκινήσαμε με τις βουνοκορφές και κάθε παιδί ζωγράφισε και έκοψε τον στρατιώτη του. Κάποιοι ήταν και ετοιμοπόλεμοι, φωνάζοντας: "Αέρα!"

Πλησιάζοντας την 28 Οκτωβρίου, αφού παρακολουθήσαμε και τις πρόβες της παρέλασης από τις μεγαλύτερες τάξεις...

...ολοκληρώσαμε το ηρώο μας και εναπόθεσε κάθε μαθητής το  στεφάνι του.

Ομάδα

 Όλοι μαζί είμαστε μια ομάδα.

Από τις πρώτες δραστηριότητες δεσίματος που κάναμε στην τάξη τη φετινή σχολική χρονιά.

Οι κανόνες ήταν απλοί:

Τα παιδιά είχαν ένα κοινό μεγάλο χαρτί και να διαλέξουν τα δύο αγαπημένα τους χρώματα ο καθένας.

Το θέμα της ζωγραφικής ήταν ελεύθερο και μπορούσε να καθίσει ο καθένας όπου ήθελε. 

Ενώ όλοι ξεκίνησαν να ζωγραφίζουν, ο καθένας στο χώρο του με τα χρώματά του, σταδιάκα χρειάστηκε να συνεργαστούν. Η παρέμβασή μου ελάχιστη. Το μόνο που είπα στον πρώτο μαθητή, που μου ζήτησε να πάρει και τρίτο χρώμα από την κασετίνα του, ήταν ότι δεν επιτρέπεται και αν το χρειάζεται τόσο πολύ αυτό το χρώμα, θα μπορούσε να το ζητήσει από κάποιον άλλο.

Γρήγορα μπήκαν όλοι στο νόημα.Θαύμαζαν τι έκανε ο καθένας και συνεργαζόντουσαν ακόμη και στα σχέδια.

Το αποτέλεσμα της συνεργασίας τους: