Άλλος ένας Σεπτέμβρης ξεκινά, μα τόσο διαφορετικός από τους προηγούμενους. Με νέα δεδομένα, σε συνθήκες πανδημίας που καλούν όλους μας να αναθεωρήσουμε πολλά από όσα μέχρι τώρα κάναμε. Με πολλά ερωτηματικά και άγχος για πράγματα δεδομένα μέχρι σήμερα. Ακόμα και το πιο απλό για ένα δάσκαλο που είναι η λίστα των υλικών, πρέπει να το ξανασκεφτώ. Τέρμα η ομαδοσυνεργατική, δεν μοιραζόμαστε υλικά, δεν παίρνουμε τετράδια για διόρθωση -αυτοδιόρθωση (!), δεν χρησιμοποιούμε κοινό υλικό, ο καθένας τα δικά του, δεν μοιράζω φωτοτυπίες, ο καθένας τον δικό του μαρκαδόρο για τον πίνακα (;) ή δεν τα σηκώνουμε καθόλου (;) δεν συνωστιζόμαστε στην πόρτα, διάλειμμα μόνοι μας και τόσα άλλα που θα βρούμε μπροστά μας.
Όταν δε αρχίσεις να σκέφτεσαι και τα πιο πολύπλοκα ζητήματα, όπως είναι η διάρθρωση της ύλης, τότε ο πανικός χτυπάει κόκκινο. Να προχωρήσεις όπως πάντα, λίγο αργά στην αρχή για να εγκλιματιστούν όλα τα πρωτάκια -ίσως πιο αργά φέτος καθώς δεν πρόλαβαν να κάνουν αρκετά προγραφικά φέτος στο νήπιο. Να μπεις γρήγορα στο βιβλίο να κερδίσεις χρόνο, μήπως και να μας κλείσουν και το γυρίσουμε σε εξ αποστάσεως διδασκαλία, η οποία από το τίποτα, καλύτερη είναι αλλά μόνο υποβοηθητικό μέσο το βρίσκω.
Να μην αναφερθώ στην απόσταση... Καλώς όταν έχεις μεγάλα παιδιά στην τάξη, με τα μικρά τι να κάνεις; Ποιος συνάδελφος της πρώτης δεν έχει πιάσει χεράκι παιδιού για να του δείξει πως να κρατάει το μολύβι σωστά και πως να σχηματίσει το "ξ" ή το "δ"; Ποιος δεν έχει πάρει αγκαλιά αυτό που κλαίει διότι έφυγε η μαμά και δεν θέλει να μπει στην τάξη τις πρώτες μέρες;
Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι είμαστε όλοι μαζί στην ίδια κατάσταση πάνω κάτω και θα βρούμε όλοι μαζί με συνεργασία τα πατήματά μας.
Καλή χρονιά να έχουμε, καλή συνεργασία, δύναμη και κουράγιο για όλους μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου