Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε,
κι όσ'ανθια βγαίνουν και καρποί,τοσ΄άρματα σε κλειούνε.
Λευκό βουνάκι πρόβατα κινούμενο βελάζει,
και μες στη θάλασσα βαθιά ξαναπετιέται παλι,
π'ολονυχτίς εσύσμιξε με τ'ουρανού τα κάλλη.
Και μες στης λίμνης τα νερά, οπ'έφθασε μ' ασπούδα,
κι έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο
το σκουληκάκι βρίσκεται σε ώρα γλυκιά κι εκείνο.
Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη
η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι.
Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει:
"Όποιος πεθαίνει σήμερα, χίλες φορές πεθαίνει"
Άκρα του τάφου σιωπή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου