Η πολιορκία και η έξοδος του Μεσολογίου...

Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει.
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει
στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει.
"Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ' έχω 'γώ στο χέρι;
Οπού συ μου 'γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει".

Την νύχτα της 10ης Απριλίου προς την 11η (Κυριακή των Βαϊων) οι απελπισμένοι πλέον Μεσολογγίτες αποφασίζουν ηρωική έξοδο από το Μεσολόγγι. Ειδοποιούν στο στρατόπεδο της Δερβέκιστας για να κάνουν αντιπερισπασμό και περιμένουν τη νύχτα να πέσει. Δυστυχώς το σχέδιό τους προδίδεται και οι Τουρκοαιγύπτιοι τους περιμένουν. Η έξοδος γίνεται τελικά μάχη "σώμα με σώμα"

Ο απολογισμός είναι τραγικός για τους Έλληνες...

από τους 3000 στρατιώτες σώθηκαν οι 1.300, 13 Σουλιώτισσες και 3 ή 4 παιδιά. Μα και των Τούρκων ο τελικός απολογισμός ήταν βαρύς, σχεδόν 5.000 στρατιώτες.

Το Μεσολόγγι, τούτο το μικρό ένδοξο αλωνάκι, έγινε σύμβολο αυτοθυσίας και ηρωισμού, που κάθε χρόνο γιορτάζεται με λαμπρότητα και χιλίαδες κόσμου συγκεντρώνονται κάθε χρόνο το Σάββατο του Λαζάρου για να πάρουν μέρος στους πανυγηρισμούς.

Ιδιαίτερη συγκίνηση στο πλήθος προκαλεί η αναπαράσταση της ανατίναξης της πυριτιδαταποθήκης από το Χρήστο Καψάλη, πρόκριτο του Μεσολογγίου.

Τέλος θυμηθείτε από πέρσι τα video που είδαμε για τους ελεύθερους πολιορκημένους.